Definitie : interdictie
interdictie
in|ter|dic|tie
de -woord (vrouwelijk)
interdictie : uitleg
Interdictie is een rechtsmiddel waarbij een rechterlijk bevel wordt uitgevaardigd om een persoon of entiteit te verbieden om bepaalde handelingen te verrichten. Het kan ook worden gebruikt om iemand te dwingen om bepaalde acties uit te voeren.
interdictie
Type: zelfstandig naamwoord